Αρχειοθήκη ιστολογίου

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Απόσπασμα από το σημείωμα που βρέθηκε στην τσέπη του Καρυωτάκη όταν αυτοκτόνησε

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε
τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς
εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα
έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους
παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα
περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.
Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν
ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου,
λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά.
Ημουν άρρωστος.



  • Μάταιη ψυχή, στην ατονία εσπέρας εαρινής,
ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη,
την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς,
φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη·
όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείς
μίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα,
όταν ανέβει από τα εξαίσια τ' άνθη της ζωής
μύρον η απαγοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλα
την ώρα την υπέρτατη που θε να θυμηθείς
μ' ένα μόνο χαμόγελο τα φίλα και τα ενάντια --
μάταιη ψυχή, στο πέλαγο, στο αγέρι τι θα πεις;
ω, τι θα πεις, στενή καρδιά, στη χλωμή δύση αγνάντια;
  • Και κάποιοι από τους πιο ερωτικούς
στίχους του πλατωνικού έρωτα του Καρυωτάκη, της Πολυδούρη:
  • 
Μόνο γιατί μ'αγάπησες γεννήθηκα,
γι'αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ'αγάπησες γεννήθηκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: