Αρχειοθήκη ιστολογίου

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Θα μπορούσε να είναι αλλιώς…

Λίγο πριν ή λίγο μετά το μακελειό, λίγο πριν ή λίγο μετά την ανοησία, αναρωτιέμαι για πιο λόγο δεν διαπιστώνουμε το πιο απλό πράγμα. Ότι τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι από εμάς ζούμε αφηρημένα. Μην μπορώντας να κοιτάξουμε πιο πέρα από τον ανθρωπάκο που κρύβουμε μέσα μας .Ανθρωπάκια εγκλωβισμένα σε ένα γραφείο, σε έναν γάμο, ικανοποιημένοι με ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι και ακριβά παπούτσια. Ζώντας μια ζωή «συγκεχυμένη, ακαθόριστη ,σαν ένα όνειρο». Υπνωτισμένοι κινούμαστε χωρίς να μπορούμε να σκεφτούμε ότι λίγο πριν φύγουμε από εδώ, οι περισσότεροι θα σκεφτούμε τί νόημα είχε να είμαι ένας περαστικός , γιατί δεν κάναμε κάτι για να αλλάξουμε αυτό που κάθε άνθρωπος αναγνωρίζει πλέον ως σάπιο , μη ουσιώδες. Και αν μας πρότειναν να ζήσουμε ξανά  τη ζωή  μας θα φωνάζαμε ναι! ναι! Και θα ήμασταν πάλι ανθρωπάκια, θα πηγαίναμε σχολείο, πανεπιστήμιο, θα γινόμασταν επιστήμονες θα φτιάχναμε ipad,   ως αχάριστα όντα θα ζητούσαμε συνεχώς κάτι παραπάνω …μόνο για μας βέβαια… και σαν καλά ανθρωπάκια θα κινούμασταν στον μικρόκοσμό  μας, συνεχώς αποπροσανατολισμένοι. Στεναχωριέμαι βέβαια που σε βλέπω να πεθαίνεις από την πείνα ,μα… ανθρωπάκι είμαι δεν μπορώ να σε σώσω. Γνωρίζω πως φτάνει για όλους, αλλά συγχρόνως μου αρέσει που είμαι προνομιούχος. Δεν μπορώ να περνώ με το τρένο και να  σε βλέπω  απροστάτευτο από το κρύο, κάτω από ένα βαγόνι , κυνηγημένο. Και σκέφτομαι σε τι υπερέχω στα αλήθεια και γιατί δεν κάθεσαι δίπλα μου;

Είναι απλό. Τα πράγματα θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι αλλιώς. Μα γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε πράξη κάτι τόσο απλό;

Πόσο λίγοι είμαστε για αυτό το λίγο που μας χαρίστηκε;

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Κάποιες από τις μεγαλύτερες αυταπάτες της ανθρώπινης κοινωνίας.

  •  Ανθρώπινες σχέσεις
        Όταν οι άνθρωποι δημιουργούν στενές σχέσεις μεταξύ τους, η
        συμπεριφορά τους θυμίζει τους ακάνθους που προσπαθούνε να θερμαίνονται
        μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα. Το κρύο τους κάνει να σφίγγονται ο
        ένας στον άλλον και όσο δυνατά το κάνουν, τόσο περισσότερο πονάνε
        απ' τα τσιμπήματα που δέχονται και οι δυο. Αναγκασμένοι ν' απομακρύνονται,
        μετά ξανά το κρύο τους κάνει να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, και
        έτσι όλη τη νύχτα.

        • Η αυταπάτη της αγάπης       
          Αγάπη και φιληδονία!Αλήθεια, πόσο διαφορετικά ακούγονται στις
          καρδιές μας οι αυτές λέξεις.Κι'όμως, θα μπορούσαν να και οι δύο
          αυτές λέξεις το ίδιο ένστικτο, βαφτισμένο δυο φορές.

          Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

          Απόσπασμα από το σημείωμα που βρέθηκε στην τσέπη του Καρυωτάκη όταν αυτοκτόνησε

          Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε
          τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς
          εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα
          έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους
          παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα
          περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.
          Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν
          ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου,
          λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά.
          Ημουν άρρωστος.

          Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

          Οι ρίζες της σεξουαλικής καταπίεσης

          Η σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας αποτελεί ένα αντιδραστικό θέμα
          που έχει μεγάλη σημασία. Η κοινωνία δεν μπορεί να κάνει χωρίς την
          ανασταλτική της επίδραση πάνω στις κοινωνικές διαδικασίες, γιατί:
          1.Είναι ένα πανίσχυρο στήριγμα της εκκλήσίας, η οποία με τη βοήθεια
          της σεξουαλικής ανησυχίας και των αισθημάτων ενοχής,αγκιστρώνεται
          βαθειά μέσα στις μάζες των εξουσιαζομένων.
          2.Είναι ένα στήριγμα των θεσμών, της οικογένειας και του γάμου οι
          οποίοι για να επιβιώσουν, απαιτούν μιαν αναχαίτηση της σεξουαλικότητας
          3.Απαιτεί απ'τα παιδιά να υπακούουν στους γονείς τους και προετοιμάζει
          την μετέπειτα υπακοή των ενηλίκων στην εξουσία του κράτους και του
          κεφαλαίου, καλλιεργώντας το φόβο απέναντι στην εξουσία σ'όλα τα άτομα
          της κοινωνίας.
          4.Ακρωτηριάζει τις κριτικές πνευματικές δυνάμεις των καταπιεσμένων μαζών.
          Η σεξουαλική απώθηση καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος ψυχικής ενέργειας που
          θα χρησιμοποιόταν διαφορετικά σε πνευματική δραστηριότητα.
          5.Τραυματίζει την ψυχική ακεραιότητα ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων.
          Αναστέλει κι ευνουχίζει τη δύναμη για εξέγερση στα υλικά καταπιεσμένα
          άτομα

          Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

          Άκου ανθρωπάκο

          Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή απο σένα εξαρτάται το μέλλον
          της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή
          είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου.Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο,
          άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γι'αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς.
          θα 'χες απο καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την
          καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου... αν διέθετες
          στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό. Αν συνειδητοποιούσες,
          πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δεν θα συνέχιζε
          ούτε μια ώρα.

          Η αλήθεια βρίσκεται μόνο στα ένστικτα

          ...Ϊσως να περνούν από το νου σας αυτοί που αγαπάτε. Σκάψτε
          βαθύτερα και θα μάθετε οτι δεν αγαπάτε αυτούς: αυτό που αγαπάτε
          είναι τα ευχάριστα αισθήματα που αυτή η αγάπη παράγει σε σας.
          Αγαπάτε τον πόθο, όχι το αντικείμενο του πόθου.

          Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

          Απληστία

          Τα παράπονα δεν αξίζουν ποτέ τίποτα: προέρχονται απ' την αδυναμία.

          Το γεγονός είναι οτι η ζωή είναι μάταιη, και η ερώτηση, πόσο μάταιη έίναι η σκέψη αυτή

          ...κι αυτή η αίσθηση ότι όλα όσα ζήσαμε ήταν λάθος κι ότι από αύριο ίσως αρχίσει η αληθινή μας ζωή. Ποιόν θέλουμε να ξεγελάσουμε ή ποιος μας εμπαίζει;

          Και καμία φορά τη νύχτα μια κραυγή που ζητάει βοήθεια ακούγεται απ’ το παρελθόν — ακριβώς γιατί ποτέ δεν το ζήσαμε ή μας βασανίζουν αναμνήσεις από γεγονότα που δε συνέβησαν ποτέ — αλλά ποιος είναι βέβαιος για το τι συνέβη; εξάλλου η κάμαρα μου μοιάζει με όλες τις κάμαρες της γης, θέλω να πω πόσο στο βάθος είμαστε άδικοι ή ξένοι.

          Ώ, που έζησα μια ζωή συγκεχυμένη, ακαθόριστη σαν ένα όνειρο που το ξεχνάς το πρωί και μετά το ξαναθυμάσαι, μέχρι που δεν ξέρεις αν ήταν όνειρο ή το ίδιο το πεπρωμένο. Και είδα τ' ανοιχτά παράθυρα σα μεγάλα βιβλία της ερημιάς όπου διάβασα το ποτέ και το τίποτα. Κι έπρεπε εγώ απ’ αυτό το ποτέ και το τίποτα
          να φτιάξω μια ποίηση για πάντα.

          Το σκοτάδι, η ζωή και πάλι το σκοτάδι

          Όταν στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω,
          ανακαλύπτουν οτι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή.
          Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν οτι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει
          χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν δεν ήταν τίποτα άλλο απ'τη ζωή τους.
          Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος απ'την ελπίδα, χορεύει προς
          την αγκαλιά του θανάτου.