Κάποιες από τις μεγαλύτερες αυταπάτες της ανθρώπινης κοινωνίας.

•  Ανθρώπινες σχέσεις

Όταν οι άνθρωποι δημιουργούν στενές σχέσεις μεταξύ τους, η

συμπεριφορά τους θυμίζει τους ακάνθους που προσπαθούνε να θερμαίνονται

μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα. Το κρύο τους κάνει να σφίγγονται ο

ένας στον άλλον και όσο δυνατά το κάνουν, τόσο περισσότερο πονάνε

απ' τα τσιμπήματα που δέχονται και οι δυο. Αναγκασμένοι ν' απομακρύνονται,

μετά ξανά το κρύο τους κάνει να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, και

έτσι όλη τη νύχτα.

• Η αυταπάτη της αγάπης       

Αγάπη και φιληδονία!Αλήθεια, πόσο διαφορετικά ακούγονται στις
καρδιές μας οι αυτές λέξεις.Κι'όμως, θα μπορούσαν να και οι δύο
αυτές λέξεις το ίδιο ένστικτο, βαφτισμένο δυο φορές.

Η πρώτη εγκωμιαστικά, απ'την άποψη των ανικανοποίητων και τον ακόρεστων που βρίσκουν
"καλό" το ένστικτο αυτό, τη δεύτερη με τη χυδαία έννοια, από την άποψη
εκείνων που γνωρίζουν καλά πλέον, που έχουν ένα ένστικτο κατοχής
κατασιγασμένο κάπως και που τώρα φοβούνται γαι τα "αγαθά" τους.

Η αγάπη για τον συνανθρωπό μας δεν είναι τάχα επιτακτική ανάγκη ΄
για μια καινούρια ιδιοκτησία; 

Αν σκεφτούμε πως αυτός που αγαπά προσπαθεί αν κάνει φτωχούς και να

στερήσει τους υπόλοιπους αντιπάλους, και να γίνει ο δράκουλας

του θησαυρού του σαν τον πιο αδιάκριτο "κατακτητή" και τον πιο εγωιστή

εκμεταλλευτή, αν, τέλος, υποθέσουμε πως ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος

του είναι τελείως αδιάφορος, χωρίς χρώματα και χωρίς καμιά αξία,

και πως είναι έτοιμος να κάνει κάθε θυσία, να διαταράξει κάθε κθιερωμένη

τάξη, να βγάλει στο περιθώριο κάθε ενδιαφέρον, θα μείνουμε κατάπληκτοι!..

Ναι! θα μείνουμε κατάπληκτοι και θα αναρωτηθούμε: πως αυτήν η άγρια

φιληδονία, αυτή τη παράφρονη αδικία της σεξουαλικής αγάπης, υμνήθηκε και

θεοποιήθηκε τόσο πολύ σε όλες τις εποχές της ιστορίας, και ακόμα,

πως έβγαλαν από την αγάπη αυτήν την ιδέα της αγάπης σαν αντίθετο του

εγωισμού, ενώ ίσως αντιπροσωπεύει την πιο αυθόρμητη έκφρασή του.